Geen feest of evenement in Frankrijk zonder ‘repas’, een complete maaltijd met aperitief, entree, hoofdgerecht, kaas, een nagerecht en koffie. Vorige week zondag schoven we alweer voor de tweede keer aan bij de jaarlijkse lunch van ons buurtschap Goutz. Zo’n vijftig buurtgenoten deden mee.

Stel je er niet te veel van voor – een grote tent, lange tafels, samen eten en dat is het wel zo’n beetje. De burgemeester laat bij het aperitief eventjes zijn neus zien en begroet iedereen, maar drukt even later zijn welgevormde snor en laat ons Goutziens fijn onder elkaar.

De plaatselijke slager-traiteur had goed zijn best gedaan en de wijn werd met gastvrije hand geschonken. Onze buurman, die vorig jaar het hele gezelschap langsging met een fles armagnac voor een digestif bij de koffie, was er dit keer niet bij. Jammer, want behalve ruimhartig met de fles is hij ook altijd van de gulle lach.

Aan zo’n tafel moet je een beetje geluk hebben waar je terechtkomt als relatieve nieuweling. En dat hadden we: de twee krasse dames van in de negentig tegenover ons kwetterden er levendig en in goed begrijpelijk Frans op los. Zoals veel buurtgenoten woonden ze al bijna hun hele leven hier in de buurt. Leuk om te merken dat ze ook interesse hebben in waar wij vandaan komen en wat ons hier brengt.

Naast ons zat een oudere meneer die naast het feestterrein woont. Hij vertelde dat het buurtfeest vroeger drie dagen duurde, met live muziek en andere luidruchtige vrolijkheid, tot diep in de nacht. Hij was er niet rouwig om dat het tegenwoordig beperkt blijft tot een paar uurtjes op zondagmiddag en een wedstrijdje petanque voor de liefhebbers. Wij vinden het ook wel goed zo, trouwens!