Bijna iedereen kent het: zo’n paar keer in je leven neem je een ferm besluit en sla je een totaal nieuwe richting in. Een sprong in het diepe. Verhuizen naar Frankrijk bijvoorbeeld. “En? Bevalt het jullie een beetje daar?”, vragen onze vrienden en familie.
Ruim een jaar wonen we op Le Castérou. Hoog tijd voor een uitgebreid antwoord! Om maar meteen met het eindoordeel te komen: wat was het een geweldig goede beslissing om hierheen te verhuizen.
Ik vertrek!
Natuurlijk hebben we hier onze ‘Ik Vertrek’-momentjes gehad. Het dak lekte bij de schoorsteen, de combiketel is een keer overstroomd en we hebben weken moeten wachten op de monteur die een nieuwe pomp in de cv zou komen plaatsen. (Denk: aanzwellende muziek, voice-over: ‘En toen sloeg het noodlot toe…’). Klein leed, en allemaal verholpen. Zelfs het trage internet van Orange is verleden tijd. We gaan nu als een speer dankzij een nieuwe satellietverbinding!
We hebben uiteraard ook kennis gemaakt met de beruchte Franse Bureaucratie, maar ook dat is uiteindelijk allemaal goed gekomen. Het kenteken is overgezet, de Carte Vitale van de ziektekostenverzekering is ten lange leste binnen. Sommige dingen blijven onbegrijpelijk, maar op dat gebied hebben we van de Fransen geleerd: schouders ophalen. Soit. Zo is het nu eenmaal.
Inburgeren
Ondertussen hebben we zo’n beetje het hele jaar familie en vrienden te gast gehad (blijf vooral komen, we vinden het hartstikke gezellig!), er zijn het hele jaar professionals over de vloer (en op het dak) geweest om fundamentele verbeteringen aan het huis uit te voeren en we hebben ons best gedaan om in te burgeren.
Dat laatste betekent bijvoorbeeld:
- Bijna elke week naar de markt in Mirande
- Lid worden van de badmintonclub (Gert)
- De altviool uit het stof halen en lid worden van een amateur-orkest (Maria)
- Praatjes maken met de buren (gaat steeds beter)
- Ritjes maken naar rommelmarkten en andere evenementen in de buurt
- Wandelen in de omgeving en in de Pyreneeën
- Stevige afstanden fietsen (Gert)
- In de winter elke week skiën
- Experimenteren met een moestuin (lukt best!)
Kruidenvrouwtje
Als je ons blog een beetje hebt gevolgd, zie je dat Gert goed bezig is met het grote buitenwerk: gras maaien, takken snoeien, vuurtjes stoken, hout hakken, zagen en kloven. Ik ontpop me tot brood bakkend kruiden- en jamvrouwtje, lekker ambachtelijk met spullen uit eigen tuin. Had niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden, maar ik ben echt trots op de sla, de doperwtjes en de prei. En de vogels, planten en wilde dieren in en om het huis… Geweldig gewoon.
“Mis je nou niks van Holland?” Ook al zo’n vraag. Nou, soms een beetje dat je even langs kan waaien bij vrienden of familie. Staat tegenover dat we de kleinkinderen meestal veel langer zien – een hele week achter elkaar soms! En nieuwe haring misschien, of alle exotische ingrediënten die zo makkelijk te krijgen zijn op de markt en in de supermarkt. Want vers citroengras of zes soorten Spaanse peper, daar moet je niet op rekenen bij de Intermarché, zelfs niet in de iets grotere stad. Maar ook daartegenover kan ik allerlei lokale Franse heerlijkheden bedenken.
De zomer is inmiddels al in volle gang. We verheugen ons op ons tweede jaarlijkse buurtfeest en op de komst van veel zomergasten. Kom maar op jongens, we zijn er klaar voor!
Lieve Maria, lieve Gert, het is in alle opzichten steeds weer genieten bij jullie ! Tot een volgende keer, Theo&Margreet
Dat is wederzijds!
Lieve Maria en Gert,
Ruim een jaar alweer! Fijn dat jullie daar -in het algemeen- van kunnen genieten.
Wij hebben dat bij jullie ook gedaan en komen dat graag nog vaker doen.
Over dat je soms niet begrijpt hoe dingen in Frankrijk werken: mijn buitenlandse vrienden verbazen zich vaak ook hoe we in Nederland alles organiseren. Terwijl dat voor mij compleet logisch is. Een nationale conditionering?
Groetjes,
Bert en Klazien
Hallo Maria,
Ik had je gisteren maar je verjaardag willen feliciteren, maar vond geen plek waar dat kon. Nu gelukkig wel. Van harte!
Groet, Marijke
Maar = met
Je hebt wel gelijk Bert, maar wat vooral opvalt is hoe langzaam alles gaat en hoeveel formulieren en papieren overal bij komen kijken. Stempels, handtekeningen, dossiermappen, allerlei zaken die je in Nederland niet (meer) ziet. De digitale revolutie moet zich hier nog een beetje voltrekken. Je kunt bijvoorbeeld (bijna) niet online bankieren. Ik kan alleen geld aan iemand overmaken door die persoon per post een cheque te sturen. Of persoonlijk naar de bank te gaan met alle bankgegevens van mij en de ander. Zo vullen hier veel mensen hun werkdagen met taken die in Nederland al lang geautomatiseerd zijn. Ook wel goed voor de werkgelegenheid.
Lieve Maria en Gert,
Jullie hebben een heerlijk huis, of eigenlijk meer een thuis, waar we graag komen logeren. Tot volgende maand!
Els en Luc
Super om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Geniet!